Als gesprekken niet worden gehoord
Als woorden opgaan in lucht
Als communicatie niet inhoudelijk is
Als klanken harder en alsmaar luider klinken
Een stem die overslaat
Als ogen zich laten overspoelen door de laatste tranen
Als de grond onder mij zich vormt in een oceaan
Het gevoel dat ik verzuip
Het gevoel dat ik verdrink
Het gevoel dat ik stik
En tegelijkertijd blijf ik starend staan naar de bodem
Ik hap naar adem
Ik hap naar tegenwoordig
Ik hap naar later
Momenten verzadigen,
Tijden veranderen maar mensen zelden
Mijn romp wil hun de rug toekeren
Maar mijn graat wil zich niet bekeren
Als hoop zich doet uiten in gaten in het hart
Dan is het wensen wat zich staande zal houden
Wensen dat het gewenst zal worden
Ze kijken niet op,
onder
links
rechts
boven of
beneden
maar alleen naar mij
Het spreken en daden negeren zij
Ze staren me aan terwijl het water mijn adem ontneemt
De ijstijd heeft men doen bevriezen
Het heeft men de dood ingevroren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten